Vandaag zijn er al weer 7 weken verstreken sinds ons vertrek uit Delft. Een tijd waarin ik langzaamaan gewend ben geraakt aan alle Afrikaanse perikelen om ons heen. En hoewel het nog steeds dagelijks genieten is van de absurde dingen die er om ons heen gebeuren, sta ik er eigenlijk niet meer zo bij stil. Tot het moment dat ik aan Nederland denk en de twee werelden naast elkaar leg. Als monteur van het team zal ik me eens focussen op wat er om ons heen rondrijdt, of eigenlijk wat niet meer.
Want er rijdt hier een nogal bonte verzameling vervoersmiddelen rond. Van met plamuur en ijzerdraadjes bij elkaar gehouden barrels – waarvan het echt bewonderenswaardig is dat ze nog rijden – tot gloednieuwe Hummers en werkelijk alles ertussen in. En terwijl de meeste vrachtwagens een wedstrijdje doen wie de meeste lading kan meenemen, vraag je je af hoe het mogelijk is dat sommige van die moderne auto’s nog zonder krassen rondrijden. Hebben we het in Nederland wel eens over de ‘asfalt-jungle’, hier hebben we het in de steden over de ‘asfalt-guerrilla’, een strijd waar pas echt het recht van de sterkste geldt en waar Alexander helaas ook over kan meepraten.
Maar goed: Oude auto’s plus guerrilla plus veel te zwaar beladen dus. Want hoewel je in eerste instantie nog respect had dat die vrachtwagen zo veel lading kon meenemen, naast het gelijktijdig aanleggen van het beste rookgordijn dat je ooit uit een uitlaat hebt zien komen, blijkt het toch niet altijd goed te gaan. Tijdens de rit vanuit Kumasi naar Accra, waar we nu zitten, stonden er dan ook diverse pechgevalletjes langs de kant. Zo stond er een oplegger die dwars doormidden was gebroken en de bijbehorende truck met z’n wieltjes in de lucht bungelde, een vrachtwagen waarvan de cabine was afgebroken en voorover bungelde, een bus waarvan het complete motorblok 5 meter erachter lag, meerder vrachtwagens met het complete blok of ‘slechts’ de versnellingsbak eronderuit en een vrachtwagen waarvan het differentieel in tweeën was gebroken en de inhoud ervan was verspreid over het wegdek.
Maar ja, als je vrachtwagen stuk is, dan repareer je ‘m toch gewoon? Omdat het in Afrika niet mogelijk is om je vrachtwagen achter te laten, en de ANWB bellen ook lastig wordt, ben je hier veroordeeld tot het ter plekke repareren van je huis op wielen en dat gebeurt dan ook volop. Want tja, motor stuk, hup complete motorblok eronderuit, en dan naast je vrachtwagen in de berm langs de weg uiteraard het liefst met z’n zessen tegelijk – het complete blok openschroeven, en dan ook echt openschroeven, dus cilinderkop eraf en zuigers eruit als dat nodig blijkt te zijn. Ik ben benieuwd of zo’n vrachtwagen het na z’n ‘onderhoudsbeurt’ weer doet. Ook ben ik benieuwd hoe ze dat blok er eerst uit hebben gekregen, en vervolgens er weer onder weten te hijsen… Een duidelijk gevalletje van T.I.A.
Oh ja, en we zijn ook vanuit Djenné via de Dogon Vallei in Mali naar Accra de hoofdstad van Ghana gereden, waar het af en toe duideiljk was dat het regenseizoen is begonnen.
Wat een geweldige belevenissen! Super.
Als het goed is weet Robbert-Jan wie ik ben. Ik vroeg me af wanneer jullie in Bénin denken te zijn en waar jullie langsgaan/ verblijven. Drie van de vier mobiele telefoonnetwerken liggen er hier uit en het nummer dat ik heb en aan Robbert-Jan had doorgegeven werkt niet. Ik ben op dit moment alleen via mail bereikbaar. Maar als jullie willen daten op een of andere manier of info willen, ben ik evt via een paar benineze vrienden wel telefonisch bereikbaar. Ik merk het wel. Ik volg jullie iig via jullie site en geniet ervan!!!
Ik kom trouwens net uit Kameroen…supermooi.
groeten
Robbert-Jan, je hebt een buitengewoon interessant verhaal geproduceerd. We leren via jullie facetten van Afrika kennen, waarover je nooit hoort. Er is nog veel werk aan de winkel voor Delftse (en andere) technici, om maar iets te noemen.
Omdat je het ook hebt over de ‘asfalt-guerilla’, waarmee Alexander in aanraking zou zijn geweest, verwijs ik graag voor de geïnteresseerden naar zijn eigen website, waarop hij met de nodige zelfspot zijn ervaringen wat relativeert: zie: http://www.heynen.waarbenjij.nu
Dank voor jouw boeiende nieuwe bijdrage.
Hi Africasurvivers,
Bedankt dat jullie Sander zo goed op gevangen hebben, het had zo anders af kunnen lopen. Ik ben me rot geschrokken na het telefoontje van Sylvia. Maar gelukkig is het nog allemaal goed afgelopen. Als dit het enige incident is waar jullie allemaal mee te maken krijgen, dan mogen we dankbaar zijn. We genieten erg van julie verhalen. Super!! we leven helemaal mee. Wat een land!! of beter gezegd wat een continent!! Jongens geniet ervan, ondanks de tekortkomingen. Lekker eten doe je straks maar weer als je thuis bent. Je bent van harte welkom op een heerlijke maaltijd. Even om jullie het leven zuur te maken!!! Och je moet maar denken, alles heeft zijn charme.
Blijf bij elkaar en zorg dat je altijd alle gegevens bij je hebt. Want ik moest toch wel even slikken, toen Sander daar even wat spuiten heeft gekregen zonder te vragen, en dat in Afrika. Laten we hopen dat hij hier goed van afkomt.
Ben blij te horen dat hij volgende week zich weer bij jullie kan voegen in Niger. Kijk uit neem geen risico’s en geniet van de rest . We kijken weer vol spanning uit naar jullie volgende verhalen.
Groetjes Thea
Hee Hans en Robbertjan!
Wow! Ben erg onder de indruk van jullie trip en al jullie avontuurlijke belevenissen! Het ziet er echt gaaf uit, echt een goed & cool project.
Aangezien ik op het moment even helemaal niets te doen heb, heb ik zojuist al jullie verhalen gelezen en filmpjes bekeken: ziet er echt indrukwekkend uit: de motoren, het landschap waar jullie doorheen gaan en jullie stoere pakken. Ook jullie nieuwe kapsels vind ik erg leuk.
Echt een gave reis, geniet ervan, veel plezeier en avontuur nog, hoop dat alles goed gaat, en ook dat het met alexander beter gaat.
Succes!!
Kus Annebet
ps, jullie filmpje op de borrel van Vincent was te grappig