S4S Project in Tanzania

In Morogoro, centraal Tanzania, bezoeken we ons zevende project. Een student Industrieel Ontwerpen va de TU Delft heeft hier een werkend prototype van een wortel-verwerkings-machine gebouwd, welke boeren en gemeenschappen in Oost-Afrika in staat stelt om hun cassave’s zodanig te bewerken dat ze het kunnen opslaan in tijden van overvloed, en dit weer kunnen gebruiken in tijden van (hongers)nood.
De reden dat AfricAlive dit project bezoekt is omdat een stichting, opgezet door een groep studenten van de TU Delft genaamd Students for Sustainability (S4S), gaat mee-investeren in de nieuwe productielijn van het Tanzaniaanse bedrijf Intermech, zodat deze cassave-machine op een wat grotere schaal gebouwd kan gaan worden. Een van de eisen die wij als expeditie stellen bij het bezoeken van een project is dat het project een duurzaam karakter moet hebben, en dat bleek ook hier zeker het geval te zijn.
Intermech is een Tanzaniaans metaalbewerkingsbedrijf met een omzet van ongeveer $200.000 per jaar en tien man personeel. Intermech produceert allerlei post-harvesting machines, waaronder de door S4S gesteunde cassave verwerkingsmachine (starch extractor). Intermech is opgezet in Afrika, wordt voornamelijk gerund door Afrikanen, en de gemaakte producten brengen een grote verbetering teweeg in het leven van de lokale gemeenschappen. Op deze manier draagt Intermech, met de cassave verwerkingsmachine, op een duurzame manier bij aan de zelfvoorzienendheid van de Tanzaniaanse boeren.
Vanaf Dar es Salaam aan de kust vertrekken Robbert-Jan en ik (Alexander) voor een lange zweterige busreis naar Morogoro. De stad is omringd door bergen, en ziet er op het eerste gezicht droog, maar zeker niet onaardig uit. Om geen tijd te verliezen, besluiten we meteen een taxi te nemen naar de fabriek. Na vijftien minuten rijden zien we een groot gebouw aan een zanderige weg. Op de zijkant van het gebouw staat met grote letters Intermech op haar witte muren. We kregen de laatste dagen geen contact met ons contactpersoon, en we vallen dus onaagekondigd binnen. Het eerste wat we zien is een grote werkplaats, waar op verschillende plaatsen mensen aan het lassen, en andere werkzaamheden aan het verrichten zijn. Een paar kijken er raar op van de witte verschijning, maar al snel hebben we een gesprek in gebrekkig engels met de opzichter, een vriendelijke man. Hij verteld ons dat ons contactpersoon helaas onverwachts naar de VS moest. Een kleine tegenvaller. We leggen snel uit waarvoor we komen, en de man reageert enthousiast. Als we de camera tevoorschijn halen en vragen of we hem mogen interviewen, verdwijnt zijn lach als sneeuw voor de zon. Na wat grapjes van onze kant overwint de man gelukkig zijn verlegenheid snel, en een leuk gesprek volgt.
Het mechaniseren van het process om Cassave wortels te verpulveren tot meel is erg belangrijk omdat het tijd bespaart; tijd die beter gebruikt kan worden voor andere belangrijke zaken. Daarnaast stelt het mechaniseren van het vermalen van de cassavewortel tot meel de boeren in staat om de meel productie te vergroten zodat de boeren een betere competitieve positie hebben op de markt van andere meel producten. Als laatste stelt het mechaniseren van de meelproductie de boeren in staat een hogere kwaliteit, een grotere hoeveelheid en betere continuiteit meel te produceren om aan de industrie te kunnen verkopen.

Na het gesprek laat de man ons buiten zien wat een cassave precies is; een soort van grote, bittere wortel, en hij legt het principe uit van de machine.
Een gepelde en gewassen cassave wordt van boven in de machine gegooid waar deze vermalen wordt. Bij de pulp die ontstaat wordt water toegevoegd en goed geroerd. Hierna wordt de pulp gezeefd, waardoor de cassavevezels gescheiden worden en afgevoerd. Het gezeefde overblijfsel is zetmeel wat alleen nog gedroogd hoeft te worden alvorens het verpakt wordt.
Helaas is er geen machine aanwezig op het moment dat wij langskomen, want de laatste is net naar een plaatsje op de grens met Mozambique verplaatst, maar het principe hebben we in ieder geval begrepen.
Intermech ziet een enorme behoefte aan voedselbewerking. Ze zijn enthousiast om deze machine in productie te nemen maar missen materiaal en startkapitaal om het ontwerp om te zetten naar een commercieel verkoopbaar product. De verkoop loopt nu deels via NGOs die de machines distribueren naar dorpen en de boeren. Het geld ingezameld door S4S komt hier goed van pas, en wij van AfricAlive ondersteunen daarom ook graag dit duurzame initatief.

Eindelijk Rijden!!!

Lieve mensen, het is 6 uur ‘s ochtends en na een korte maar welverdiende nachtrust kijk ik uit over de zee. Een louche hotelkamer met koude douche is alles wat ik nodig heb om mij gelukkig te voelen. Het uitzicht is fantastisch en pas na het genieten van de zonsopgang bedenk ik mij het belang van dit foto moment. De totale magie van dit moment is dus niet op foto gevat maar terwijl ik kijk naar het uitzicht wat hier op de foto te zien is denk ik terug aan de laatste paar weken.

Uitzicht vanuit Tanga Louche

Ik ben sinds Douala, Kameroen bezig met het verschepen van onze auto en motoren. Dat de verscheping niet geheel vlekkeloos zou gaan was te verwachten, het werk en de vertraging die we uiteindelijk gehad hebben waren zelfs in het ergste scenario bijna niet denkbaar. Een kleine opsomming. In Douala heeft de expediteur verzuimd een douane papiertje in te vullen, één week vertraging. De boot zou in dertig dagen van Douala naar Mombasa varen met twee overstapjes éénmaal in Valencia, Spanje, en éénmaal in Jedda, Saudi Arabia. Bij de tweede overstap ging het fout, De boot die onze container mee moest gaan nemen was kapot. Op de datum van eigenlijke aankomst in Mombasa, dertig dagen na vertrek van onze container uit Doala, vertrok er een ‘rescue’-boot vanuit Mombasa naar Jedda om onze, en nog vele andere, containers op te halen. Vertraging 12 dagen. Aankomst in Mombasa, Maandag 15 oktober 8 uur ’s ochtends. Voor het eerst in maanden gaat dingen van een leien dakje want de container staat al om 10 uur op de kade. Onze expediteur in Mombasa heeft gezegd dat de hele procedure van het vrij krijgen van de container 2 á 3 dagen zal duren, en ik heb stille hoop woensdag ochtend onze container open te kunnen maken. Na elke dag urenlang met de formaliteiten bezig geweest te zijn hebben we op vrijdag 19 oktober om 9.30 ’s avonds de volle beschikking over onze motoren. Ofschoon te laat en ofschoon ik boos en gefrustreerd ben over de trage gang van zaken lijkt het toch alsof we beloond worden voor ons doorzettingsvermogen want als een geschenk uit de hemel startte de kapotte motor na een aantal keer proberen. De motor rijdt nog steeds zonder problemen. Gisteren na het afhandelen van de laatste details met de expediteur konden we om 4 uur ’s middags wegrijden.

Rijden Dag één NA das Boot.

De reis voert zuidwaarts naar LungaLunga de grenspost met Tanzania. Vanaf de grens voert een stoffige zandweg ons richting Dar Es Salam, waar we uiteraard nog niet aankomen. Om 21.30 komen we aan in Tanga, ja zo heet het hier echt! Na het eten ploffen we neer in ons louche hotel om uitgeteld aan een welverdiende nachtrust te beginnen. Als ik wakker wordt krijg ik het geschenk van het uitzicht. De beloning voor alle frustraties van de laatste dagen. Ik kijk terug naar bovenstaande foto en weet dat dit moment me altijd bij zal blijven.