Het is inmiddels 20 uur geleden dat wij Niger uit en Nigeria inrijden. Terwijl wij zuidwaarts trekken verandert het landschap om ons heen, de verzengend droge hitte van de Sahel wordt verruild met de drukkende warmte van de natte natuur die het oerwoud aankondigt.
De Nigeriaanse grens brengt ons lachende gezichten en een zeer warm welkom. De mensen, zowel beambten als verkopers zijn gigantisch vriendelijk, wie we ook tegenkomen er is altijd een vriendelijk woord, een “welkom in ons land†en “Fijne en veilige reis!â€. Nigeria is het tegenovergestelde van mijn verwachtingen, verhalen over oplichting beroving en kidnapping schieten door mijn hoofd maar vallen niet te rijmen met de houding die de mensen om ons heen aannemen.
Vanaf de grens wordt het alleen maar beter, elk dorp dat we doorrijden stroomt uit en lachende gezichten juichen ons toe. Als wij na 150 km moeten tanken en besluiten onze eigen jerrycans aan te spreken zijn we de happening van het dorp. Binnen 30 seconden heeft zich een menigte van rond de 200 man (Alexander heeft ze geteld) om ons heen verzameld die aandachtig gade slaan hoe de benzine in de tanks van de motoren gutst. Een unieke ervaring.
De afgelopen dagen hebben ons door het armste land ter wereld**, Niger, gevoerd. Opvallend in Niger is dat de armoede lijkt mee te vallen. In de hoofdstad Niamey liggen de straten er goed bij, er bestaan stoepen, zijstraten van de hoofdstraten zijn vaak geasfalteerd en er staan een groot aantal statige grote moderne gebouwen.
Dit zijn dingen waar wij inmiddels van opkijken wanneer we ze tegenkomen. In vergelijking met bijvoorbeeld Ouagadougou, Burkina Faso, straalt Niamey meer grandeur en trots uit. Het meest opvallende in deze stad is de promotie van duurzaamheid door de overheid. Door de hele stad staan grote reclame borden met leuzen als: “Stook zuinig, houdt je stad leefbaar.†en “Een klein vuurtje is genoeg voor een klein pannetje.â€
Iets wat in Nederland vaak vergeten wordt is de prijs van energie, en dan bedoel ik de prijs uitgedrukt in de hoeveelheid werk die je er voor moet leveren. In Afrika is direct de link te zien tussen energie en prijs. Overal langs de weg wordt hout verkocht en gekocht. Voor het koken van één maaltijd is ongeveer een uur werk, hout zoeken/kopen vervoeren, nodig om genoeg energie te vergaren om te kunnen beginnen met koken. Kopje thee? Vijftien minuten. Gezien de energiedichtheid van hout moet dit elke dag gehaald worden, ook als je in de stad woont moet je elke dag hout gaan kopen. Alles bij elkaar bestaat ongeveer twintig procent van de besteedbare tijd in een dag uit het voorzien in de basis energiebehoefte. Ter vergelijking, een gemiddelde Nederlander werkt ongeveer zes uur per maand om zijn energierekening te kunnen betalen en zal nog drie minuten per maand nodig hebben voor het aansteken van het fornuis, elke dag drie keer. Dit terwijl het energiegebruik van de Nederlander honderdmaal hoger ligt, denk aan verwarming, warme douche, koelkast, magnetron, tv, computer,etc.
Na twee maanden koud douchen begint de verspilling van onze maatschappij langzaam door te dringen. Door de koude douche ga je automatisch minder lang douchen en bespaar je dus niet alleen warmte maar ook nog eens water. Zou iedereen in Nederland koud moeten gaan douchen? Onrealistisch denk ik maar in Niamey besef ik ook hoe makkelijk het soms is om energie te besparen. Als tip van vandaag wil ik dan ook mee geven: Realiseer wat je gebruikt en besef dat energie niet vanzelfsprekend is en dat alles energie kost.
Doenan
**Highest country on the Human Poverty Index, lowest on the Human Development index, highest illiteracy in the world, source: www.wikipedia.org.