Vandaag zijn er al weer 7 weken verstreken sinds ons vertrek uit Delft. Een tijd waarin ik langzaamaan gewend ben geraakt aan alle Afrikaanse perikelen om ons heen. En hoewel het nog steeds dagelijks genieten is van de absurde dingen die er om ons heen gebeuren, sta ik er eigenlijk niet meer zo bij stil. Tot het moment dat ik aan Nederland denk en de twee werelden naast elkaar leg. Als monteur van het team zal ik me eens focussen op wat er om ons heen rondrijdt, of eigenlijk wat niet meer.
Want er rijdt hier een nogal bonte verzameling vervoersmiddelen rond. Van met plamuur en ijzerdraadjes bij elkaar gehouden barrels – waarvan het echt bewonderenswaardig is dat ze nog rijden – tot gloednieuwe Hummers en werkelijk alles ertussen in. En terwijl de meeste vrachtwagens een wedstrijdje doen wie de meeste lading kan meenemen, vraag je je af hoe het mogelijk is dat sommige van die moderne auto’s nog zonder krassen rondrijden. Hebben we het in Nederland wel eens over de ‘asfalt-jungle’, hier hebben we het in de steden over de ‘asfalt-guerrilla’, een strijd waar pas echt het recht van de sterkste geldt en waar Alexander helaas ook over kan meepraten.
Maar goed: Oude auto’s plus guerrilla plus veel te zwaar beladen dus. Want hoewel je in eerste instantie nog respect had dat die vrachtwagen zo veel lading kon meenemen, naast het gelijktijdig aanleggen van het beste rookgordijn dat je ooit uit een uitlaat hebt zien komen, blijkt het toch niet altijd goed te gaan. Tijdens de rit vanuit Kumasi naar Accra, waar we nu zitten, stonden er dan ook diverse pechgevalletjes langs de kant. Zo stond er een oplegger die dwars doormidden was gebroken en de bijbehorende truck met z’n wieltjes in de lucht bungelde, een vrachtwagen waarvan de cabine was afgebroken en voorover bungelde, een bus waarvan het complete motorblok 5 meter erachter lag, meerder vrachtwagens met het complete blok of ‘slechts’ de versnellingsbak eronderuit en een vrachtwagen waarvan het differentieel in tweeën was gebroken en de inhoud ervan was verspreid over het wegdek.
Maar ja, als je vrachtwagen stuk is, dan repareer je ‘m toch gewoon? Omdat het in Afrika niet mogelijk is om je vrachtwagen achter te laten, en de ANWB bellen ook lastig wordt, ben je hier veroordeeld tot het ter plekke repareren van je huis op wielen en dat gebeurt dan ook volop. Want tja, motor stuk, hup complete motorblok eronderuit, en dan naast je vrachtwagen in de berm langs de weg uiteraard het liefst met z’n zessen tegelijk – het complete blok openschroeven, en dan ook echt openschroeven, dus cilinderkop eraf en zuigers eruit als dat nodig blijkt te zijn. Ik ben benieuwd of zo’n vrachtwagen het na z’n ‘onderhoudsbeurt’ weer doet. Ook ben ik benieuwd hoe ze dat blok er eerst uit hebben gekregen, en vervolgens er weer onder weten te hijsen… Een duidelijk gevalletje van T.I.A.
Oh ja, en we zijn ook vanuit Djenné via de Dogon Vallei in Mali naar Accra de hoofdstad van Ghana gereden, waar het af en toe duideiljk was dat het regenseizoen is begonnen.
