On the road again

Vanuit Sierra Leone zijn we op vrijdag teruggevlogen naar Banjul. Omdat we natuurlijk niets wisten van een verplichting om 72 uur van te voren je ticket opnieuw te bevestigen, bleken we geen plaatsje in het vliegtuig te hebben. Gelukkig was daar dr. Hassan. Als enige dokter in het ziekenhuis van Lungi, liet hij zijn ziekenhuis voor wat het was en zorgde ervoor dat we na een paar uurtjes wachten toch in ons – uiteraard vertraagde – vliegtuig terug naar de Gambia zaten.

Omdat we al een week in Gambia gezeten hadden en iedereen wel genoeg sextoeristen, taxichauffeurs en vrouwen van lichte zeden gezien (dus niet bezocht) had, keken we uit naar maandagochtend, het moment waarop onze karavaan eindelijk weer in beweging gezet zou worden.

Coupe d’Afrique

Onze spullen hadden in de tussentijd op het opslagterrein van Ballast Nedam gelogeerd, waar we dankzij Erald een oud dispuutsgenoot van Hans terecht waren gekomen. Na zaterdag Hans z’n verjaardag nog even dunnetjes te hebben overgedaan op ‘the strip’ in Senegambia, besloten Hans en ik dat haar toch maar overbodige ballast is, en schoren we ons kaal. Daarna dronken we nog een wijntje met de ambassadeur van West Afrika en was het na een laatste broodje frikandel speciaal toch echt tijd om Senegal weer in te rijden.

Nederlands feestje

Hiervoor moesten we maandagochtend eerst de rivier de Gambia oversteken. Na bijna een maand Afrika vormde dit niet echt meer een probleem. Zo was onze karavaan opeens onderdeel van een rally naar Kaapstad en lagen we momenteel op de eerste positie. Nadat ze ons eerst vier keer weggestuurd hadden, en wij elk er officieel uitziend document hadden laten zien, stonden we uiteindelijk toch op de eerste boot, zij het met de achterkant van de Pathfinder uitstekend boven het water.

Op ‘t bootje

En hoewel Senegal eerst als een verademing werd gezien, vielen de ‘Tubab’ roepende kinderen nu toch een beetje in het niet vergeleken met het enthousiaste ‘O’puto’ van de kids in Sierra Leone. Ook een wegdek dat meer deed denken aan een Zwitserse gatenkaas dan aan asfalt zorgde ervoor dat we maar 150 kilometer aflegden. Ook de tweede dag, van Kaolack naar Tambacounda was meer gaten dan kaas. Gelukkig besloten we na Tambacounda nog een uurtje verder te ploeteren, maar hier was de weg in één keer als babybilletjes zo glad.

De trein is weer in beweging gezet

Doordat ons satellietinternet niet vlekkeloos werkt, worden er af en toe berichten gepost van een paar dagen daarvoor.

3 gedachten over “On the road again”

  1. Leuke foto bij de ambassadeur in het Kairaba hotel op de Senegambia strip.
    Lekker wijntje trouwens ook, offfffff? Ik ben trouwens weer terug in Nederland.
    Vergeet niet naar het Yankary Game Reserve te gaan als jullie toch door het noorden van Nigeria rijden richting Cameroun.
    Goede reis verder en sterkte.

Geef een reactie